Güneş, ufukta yavaşça yükselirken, gökyüzünü pembeden turuncuya boyuyordu. Kuşlar, sabahın neşesiyle cıvıldaşarak ağaçların arasında dolaşıyordu. Kısık sesle bir melodi çalan rüzgar, yaprakları hafifçe sallıyor; doğanın uyandığını hissettiriyordu. Bir köşede, çiçekler renkleriyle cömertçe baharı karşılıyordu. İnsanlar, günlük koşuşturmacalarına başlamadan önce bir an durup derin bir nefes alıyordu. Hayatın karmaşası içinde kaybolmuş olanlar, bu güzel anı paylaşarak bir nebze huzur buluyordu. Düşünceler, umut dolu bir geleceğe dair umutları da beraberinde getiriyordu. Böyle anlar, gündelik yaşamın içindeki küçük ama değerli hazinelerdir. Serin sabah, yeni başlangıçlar için bir davet gibiydi.
Yorumlar
Yorum Gönder